Τα Ενεργειακά «Άνθη του Κακού» από τη...Χρηματιστηριακή Πλευρά τους

Ημ/νία δημοσίευσης: Δευτέρα, 22 Μαρτίου 2021

Τώρα, ο κυνικός θα ισχυριστεί πως τη στιγμή που ορισμένοι επιλέγουν να πουλήσουν από συνείδηση «βρώμικα» χαρτιά, κάποιοι άλλοι βρίσκονται να τα αγοράσουν! Φαύλος κύκλος. Όμως, μέσα από όλο αυτό το σκηνικό της κακοφωνίας που προκαλούν οι αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις των δύο αντίπαλων στρατόπεδων, προκύπτει μια «εύηχη» σταθερά: Η Ενεργειακή Μετάβαση βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, υποβοηθούμενη από ένα σαρωτικό κύμα μόχλευσης κεφαλαίων. Η μόνη της - ας την ονομάσουμε - αδυναμία είναι ότι λόγω της έκτασης της συντελούμενης αλλαγής και των επενδύσεων που απαιτούνται, θα χρειαστούν αρκετές δεκαετίες ακόμη έως ότου γίνει πραγματικότητα, μια σκέψη που οδηγεί στο αβίαστο συμπέρασμα πως έχουμε ακόμα ανάγκη να χρησιμοποιούμε τις παραδοσιακές πηγές ενέργειας.

Όλος αυτός ο εξοβελισμός του πετρελαίου δεν προσφέρει καμία ευεργεσία και δεν προάγει τα συμφέροντα κανενός. Απλώς αναλογιστείτε πόσα βήματα πρέπει να διανυθούν και πόσα στάδια πρέπει να υλοποιηθούν έως την ημέρα που η μηχανή εσωτερικής καύσης θα αποτελεί έκθεμα στα μουσεία του κόσμου. Πόσα «πράσινα» υλικά πρέπει να εντοπίσουμε, εξορύξουμε και επεξεργαστούμε για να διαβούμε, επιτέλους, τον ενεργειακό Ρουβίκωνα του μέλλοντος.   

Χρειαζόμαστε χαλκό που είναι καλός αγωγός του ηλεκτρισμού, άπειρες ποσότητες σπάνιων γαιών για τους μαγνήτες που πρέπει να τοποθετήσουμε στους ηλεκτροκινητήρες και φυσικά, αχανείς εκτάσεις λιθίου για τις μπαταρίες. Ένα μεσαίο ηλεκτρικό αυτοκίνητο περιέχει σήμερα 2-3 φορές περισσότερο χαλκό από ένα αντίστοιχο συμβατικό. Τί θα μπορούσαν να σημαίνουν όλα αυτά, όμως; Πως η ουδετερότητα άνθρακα μπορεί, τελικά, να αποδειχτεί μια πολύ πιο βρώμικη υπόθεση απ’ ότι υπολογίζει κάποιος; Μήπως, αυτό που θα έπρεπε να επιδιώκουμε είναι, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, όχι απλώς περισσότερο πετρέλαιο και χαλκό αλλά καλύτερα παραγόμενο πετρέλαιο και χαλκό;

Οι μεγάλοι της ενέργειας, ιδίως όμως οι ευρωπαϊκοί κολοσσοί, ξοδεύουν αδιανόητα ποσά για να δημιουργήσουν αιολικά και ηλιακά πάρκα, ενώ σχεδιάζουν τα αμέσως επόμενα βήματα που περιλαμβάνουν πράσινο υδρογόνο και δέσμευση άνθρακα, καθώς αποσκοπούν να πετύχουν την πολυπόθητη ουδετερότητα άνθρακα έως το 2050 - εν μέρει εξαιτίας και των πιέσων που δέχονται από μια ολοένα αυξανόμενη μερίδα μετόχων τους με οξυμένη περιβαλλοντική συνείδηση.

Αν ανήκετε σε αυτή τη χορεία επενδυτών, τί κάνετε; Πουλάτε «βρώμικες» μετοχές για να καθαρίσει το περιβάλλον μια ώρα αρχύτερα, ή στηρίζετε τις  εταιρείες που ταξιδεύουν ήδη στο πράσινο μέλλον; Αν είστε, δε, ένα συνταξιοδοτικό ταμείο που διαχειρίζεται τα χρήματα του «κοσμάκη», με τι ψυχή θα πουλήσετε τις παλιές φθηνές μετοχές πετρελαϊκών εταιρειών για να αγοράσετε πανάκριβες μετοχές εταιρειών ανανεώσιμης ενέργειας – ιδίως αυτή την περίοδο που βρίσκονται ήδη σε φάση φούσκας;

Επομένως, τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση; Θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε τις συμβουλές των ειδικών που υποστηρίζουν πως αν πράγματι ενδιαφέρεται κανείς για την ευεξία του πλανήτη, θα έπρεπε να εύχεται να κατέχει περισσότερες αντί για λιγότερες μετοχές εταιρειών ορυκτών καυσίμων και εξόρυξης. Θα ήταν καλύτερο, λένε, αυτά τα χαρτιά να βρίσκονται στα σωστά και όχι στα λάθος χέρια. Και στην τελική, από τη στιγμή που μιλάμε για επενδύσεις σε μετοχές, η διακράτηση τίτλων εταιρειών ορυκτών καυσίμων να είναι, ενδεχομένως, ό,τι πιο υπεύθυνο κοινωνικά μπορεί να κάνει αυτή την περίοδο ένας συνειδητοποιημένος και καλά ενημερωμένος επενδυτής. Είναι κι αυτή μια σκέψη. Δεν βρίσκετε;

(από energia.gr, 22/03/2021)